Dank jullie wel verpleeghuisbewoners

Gepubliceerd op 30 mei 2020 om 09:00

Door Radha Cappai

De laatste maand hoor ik steeds weer geruststellende berichten op het NOS journaal waaronder de daling in het aantal corona gerelateerde IC opnames. De maatregelen lijken te werken. Wat fijn dat de druk op de zorg enigszins gecontroleerd blijft en niet tot taferelen heeft geleid zoals in Spanje. Wat goed dat het de meesten lukt om 1,5m afstand te houden en thuis te blijven bij ziek zijn. Wat doen we dat goed. Maar wie zijn ‘’we’’? Weinig hoor ik terug over de verlaging van ziekenhuisopnames en totaal aantal ziekte gevallen (en daarmee de druk op de zorg) die komt door de bijdrage van kwetsbare ouderen. Volgens mij is die bijdrage vele malen groter dan wij hen nu voor erkennen. Ik zie twee redenen. De eerste is dat door de strenge bezoekersregelingen te handhaven, er minder ‘’brandhaarden’’ zijn ontstaan dan als dat niet was gebeurd. Kijk naar Italië, waar het land verrast door corona, de besmettingen zonder maatregelen als een ‘’vuurtje’’ door met name de ouderenbevolking ging. Een brandhaard in een verpleeghuis kan ik je vertellen, geeft een hele hoge druk op iedereen. Binnen en buiten het ziekenhuis. Het virus verspreid het beste in omstandigheden waar mensen èn snel ziek ervan worden (kwetsbare doelgroepen) èn waar hygiëne maatregelen niet (kunnen) worden gehandhaafd (bijvoorbeeld mensen met de ziekte van Alzheimer). Het verpleeghuis dus. De tweede bijdrage waardoor de capaciteit overeind blijft, zie ik in de ontwikkelde ouderenzorg die wij in dit land hebben. We hebben rondom 1 verpleeghuisbewoner een heel multidisciplinair team paraat staan om een passende invulling te geven voor deze laatste levensfase. Menig specialist ouderengeneeskunde en huisarts voerde al voor de hele corona pandemie gesprekken met zijn patiënt over wel of niet meer naar het ziekenhuis te gaan bij ernstig ziek zijn. In tegenstelling tot huisartsen in andere landen die wellicht weinig tijd krijgen deze patiëntengroep uitvoeriger te spreken, en daarbij overvallen door de snelheid, vele patiënten naar het ziekenhuis hebben gestuurd. Er verschenen leidraden voor artsen om handvatten te bieden bij dergelijke ‘’ziekenhuis instuur’’ beslissingen. Ondersteunend was het zeker dacht ik, maar eigenlijk doen we al jaren niet anders. Daarnaast zijn we ook gewend om de nodige supportive care (d.w.z. zuurstof en medicijnen) te geven in het verpleeghuis, doordat we 24uurs zorg kunnen garanderen door bevoegde verpleegkundigen. Kwetsbare ouderen bleven aldoor binnen vanwege hun eigen gezondheid maar vergeet niet de effecten die dit heeft op de vermindering van druk op de zorg (zowel in het ziekenhuis als erbuiten). Er is met name aandacht voor hoe de acute zorg zich efficiënt heeft kunnen uitbreiden en hoe de maatregelen genomen door de gemiddelde Nederlander goed hebben gewerkt. Maar volgens mij is de grootste klap voorkomen door het beleid rondom kwetsbare ouderen. Inmiddels is er ook voor hun perspectief gelukkig.. Het was een enorme inspanning voor bewoners en hun naasten, waar we ze in mijn idee meer erkentelijk voor zouden moeten zijn.

Reactie plaatsen

Reacties

Marjolein Uylings
4 jaar geleden

Mooi geschreven Radha en zó waar!

Franka
4 jaar geleden

Mooi blog en goed om aandachtig voor de opofferingen van bewoners en familie te vragen.