Geef de bewoners hun stem terug!

Door Stephanie Kooiman

De afgelopen maanden zijn de verpleeghuizen in Nederland gesloten geweest voor bezoekers. Dit heeft ongetwijfeld geleid tot minder besmettingen in verpleeghuizen, en daarmee minder overlijdens, wat uiteraard een positieve boodschap is. Maar sinds wanneer heeft de zorg enkel als doel het aantal overlijdens zo laag mogelijk te houden, ten koste van alles? Zijn wij de kwaliteit van leven dan totaal uit het oog verloren? Juist voor onze bewoners, waarvan de gemiddelde levensverwachting een stuk lager ligt dan in de algehele bevolking, is het begrip kwaliteit van leven extra belangrijk. De gevolgen die nu zichtbaar zijn na maanden van isolatie zijn schrikbarend. Bewoners zijn lichamelijk sprongen achteruit gegaan. Verscheidene bewoners maakten dagelijks een wandeling om het gebouw heen, waar zij nu enkele passen in hun appartement kunnen zetten voor de volgende muur alweer bereikt is. Het is nog maar de vraag of deze achteruitgang hersteld gaat kunnen worden met fysiotherapie. Exacte getallen zijn er op het moment van schrijven nog niet, maar de toename van depressieve klachten en angsten bij mijn bewoners vind ik ook zeer zorgwekkend. Psychologen en geestelijk verzorgers komen haast niet aan alle bewoners toe door de omvang van de wachtlijst. Cognitief zijn de bewoners welke op dit gebied reeds kwetsbaar waren ook sterk achteruit gegaan. Zo wist een bewoner welke nog redelijk zelfstandig functioneerde in zijn eigen appartement de koelkast niet meer te vinden. Een goed overkoombare zaak voor de zorg, maar een groot ongemak voor de bewoner zelf. Toen het besluit om de verpleeghuizen af te sluiten voor bezoek genomen werd, had nog geen enkel gesprek plaatsgevonden uit de sector die het daadwerkelijk betrof. Pas nadat de verpleeghuizen al enige tijd gesloten waren werd de input vanuit onze vakgroep Verenso gevraagd. Wat echter nog verbazingwekkender is, is dat de populatie om wie het daadwerkelijk draait tot op de dag van vandaag nog steeds geen stem hebben gekregen. Willen onze bewoners wel langer leven als dat inhoudt dat zij nog langere tijd van hun familie afgesloten zijn? Het toelaten van één vaste bezoeker per week lijkt een stap in de goede richting, maar ik ben erg benieuwd of we hiermee ook daadwerkelijk al tegemoet komen aan de wensen van de bewoners. Mij lijkt het tijd worden dat we de bewoners hun stem teruggeven, zodat de mensen wie het daadwerkelijk betreft eindelijk gehoord worden. Wat wil de verpleeghuisbewoner daadwerkelijk?